İşte böyle geçiyor günlerim çocuk,
Bir kabusa uyanmış gibiyim.
Bilmem ki bu nasıl bir yolculuk,
Yanlış yola sapmışta , kaybolmuş gibiyim.
İçimde bir şeyler ölüyor çocuk,
Dünya bir pervane gibi dönerken etrafımda,
Ben hep seni anlatırım yıldızlara.
Ahh benim diğer yarım sensin Frida,
Bakıp bakıp ağlarım , o eski fotoğraflara.
Sanır mısın ki dünyada vardır eşin,
Şiirlerimin tüm mısralarında yüzün var ,
Bütün damarlarımı kaplayansa bir hüzün .
Geceye yazılmış onca şiirden birisin sanki ,
Oysa ben şairin bulamadığı o kelimeyim .
Dönecek olursan ay ışığında bir gece apansız ,
İki farklı dünyanın karmaşıklığı içindeyim,
Hangi tarafa dönsem,
Bir şeyler batışıyor sanki kalbime.
Bir acı saplanıyor beynime,
Uzun süre hareket etmek dahi istemiyorum.
Asıl böyle zamanlarda,
Ellerimde kırık bir ayna,
Ne yapsam canım yanar.
Bırakayım yerlere diyorum,
Bu sefer ayaklarım kanar.
Düşünmek daha çok yakar canımı,
Özlediğim bir şeyler var sende.
Sesinde biraz huzur,
Gülüşünde anlamlar yüklü.
Bir deniz kenarı gibisin,
Gitmek isteyipte gidemediğim.
Birkaç asır daha göremeyeceğim seni,
Her gece odamın ıssız bir köşesinde,
Karanlığında arayıp durduğum sen,
Bahçeme bahar oluşundan bilirim seni,
Bir de o hüzünlü bakışından.
İçinden bir türlü uğurlayamadığın,
Gökyüzündeki virane dalgalar,
Sesimi duyun , duyurun isterim.
Deniz üstündeki biçare martılar,
Beni alın götürün isterim.
Oralar nasıl bilmem ama,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!