Damla Şiiri - Behzat Yel

DAMLA

Yaşam döngüsüne inat aynı yere gelemiyorum bir türlü...
Sürekli başladığım yerden uzağa
daha uzağa seyr-ü sefer halinde yüreğim
ve
...süreğen...

Yetersiz kalıyor yaşa(t)maya dair tüm bilmeler...
Alnımda ayıplanmaya yetecek çizgiler. Boğazımda bir düğüm yıllanmış teselliler
ve
....tecelliler...

Derdin eski ve yeni binbir hali vesayet devretmekte.
Dert kışlası , dert kuluçkası
Her yeni gün biraz daha belirgin hale gelen hayallerin ayrışması ve bunu ırgalamayan et yığını insanlar
ve
....iksarlar....

Kulağıma dolgu zırvalar en ucuzundan. Deliksiz bir uykudur artık ölüm bu yamaçlarda.
Vasiyetsiz bir miras gibi düşer dertler payıma bu ' ölememek ' yolculuğunda.
yolsuz
ve
....yomsuz....

Hiç mi el değiştirmez ay ışığında parlayan gözyaşları?
Hüzne dair herşey alıştığım(!) tarzda ve dozda...
Beklenmedik değil artık beklenen son.
Kum tanesi
ve
....bir damla su...

Kifayetsiz ve ağır yaralı sözcükler beyaz kağıdın bağrında,
Yaralarım.
İnsan yaralarım
Noktaya kavuşamayan acılar....
Üç nokta kadar ölümsüz...
ve
....sonsuz...