Damla Şiiri - Yusuf Varol

En mavi
sonra hiç mor...
ahh! .. damla ışıma göremem
dokunuşla dağılma
ol bir parça yapış dudağıma
üşüt halemi
ısınayım,
sürtün
uyuyayım...
sesine yuvalanıyorum
sen kendine düştüğün de.
Sen kendine düştüğün de kapısı açılır beynimin
terk edilirsin.
Sonra sen hiç soğuma parçalanırsın zamanla
Mor’u gereksinirim unutuşa bulaşırım...
Baharı unut öğlene çıkma
Açtım göğsüme düş