Damla Şiiri - Gökhan Işık

Yağmurlu bir günde güneş açmasını beklemek gibi.
Sen tüten bu yüreğimi söndürdü hiç de güldürmedi beni dimi.
Senin gibi yalancı baharda değilim kar misali yalancı Güneş gibiyim.
Ne sen eski sensin nede ben eski güneşim.

Dolu gözlerin den andın adımı üzülme bende sensiz gülemedim.
Gözlerinin ezberlenemez coğrafyasının değerini bilemedim.
Seni seven bendim sanki beni seviyormuşsun gibi gidemedim.
Senin için bu kadar yolu aşmış yine benim.

Gerçek mi yalan mısın gerçi sen sevgi nedir bilemezsin.
Ben seni seviyorken senden sevgi kokusu alamazken buna aşk diyemezsin.
Gülümsemen bile yalan kalbimden eksildi yaşam kimse seni sevdiğim gibi sevemezdi.
Ben yalanı bile sevdim aşk haliyle yalanı sevemezdi.

Aklımın almadığı bir sürü yalan var gözlerim ölümden hallice.
O kadar sevmişim ki bende aşk ibaresi iki hece.
Bazı insanlar anı olarak kalmalı ne diye kürek çektik geleceğe.
Hiç bir zaman düşmesin aşk yalan bataklığında bir düşünceye