Damla Şiiri - Ali Gökhan Cihan

Hayat bir damladan ibarettir.
Bazen bardağı taşıran sondur
Bazen de yüzüne sıçrayan aşk damlacıkları
Damla damla birikir kaderde
İyi yada kötü bilinmez
Kimisine göre kömür karası siyahı doldurur yüreğine
Kimisine ise beyaz pak bir yaşam sunar
Ama eninde sonunda dolar geçmişin
Damla damla
Yaşarsın irili ufaklı zerreciklerle hayatı
Taştığın anlar olur zamansız
Belki de kuruyup çaresizlikle karşılarsın
Susarsın konuşacak kelimeler tükenir dilinde
Yutkunmanla içeri kaçar, kalır sonsuza dek
Bazen akar vücudundan tepeden tırnağa
Bardaktan boşalırcasına damlalar
Anlamını yitirmiştir artık taşsa da nehirler
Taşkınlar zerrelere bahane arar aslında
Oysaki coşmalara dünden heveslidir
Ve bir gün bir damla düşer gönlüne
Vücudun o zerreye bürünür bütünüyle
Kelime bulamazsın gönlündekini akıtmaya
Durursun.
Durursun ve bir bakarsın gözlerine
Bırakırsın kendini onun akıntısına öylece
Artık gidiyorsundur ona doğru
Bakarsın ki akıyorsundur içten içe
Damla damla sevdana
Artık, sel olmana ramak kalmıştır…