Damla Şiiri - Vedat Koparan

Sendin gelen
Bir ışık hüzmesi
Benim geldiğim yerden
Benim geldiğim gibi
Bendeki benden geldin...
Resim yapmayı dans etmeyi bilmiyorum
Ama senin resmini yapmayı çok istiyorum
Ne yazık ki seni dizelerle çiziyorum
Bakınıyorum etrafıma
Duruyorum
Düşünüyorum
Her yerde her şeyde sen varsın
DAMLA
Hani sis basar ya
Bulutlar iner düze
Hele de sabahın ayazında
Sen düşersin toprağa, yaprağa
Olursun çiğ tanesinde DAMLA
Sevinçlerimizde, hüzünlerimizde
Göz yaşlarımızda akarsın sen DAMLA, DAMLA
Şimdiye kadar seni hiç bu kadar düşünmemiştim
Hiç bu kadar yakın hissetmemiştim oysa..
Cerrah ameliyat ipini çekiyor yüreğimden
İnce bir sızı olup düşüyorsun yüreğime
Gözlerim ufuklara daldı
Bir bilmece binlerce soru kafamda
Dökülüyorsun DAMLA, DAMLA..
İki bilinmez denklemsin
Ben dışında üçüncü
Seni düşündüm
Öylesine çekip gittiğinde dün gece
Uykumu böldün sabahın köründe
Sen gecemin uykusuz düşü
Bir Serap'tın DAMLA
Her yerde sen varsın
Yine gösterdin kendini
Çiseliyordun ilk anda
Şimdi hızlı, hızlı yağıyorsun
Serinliğini sıcaklığınla hissettiriyorsun
Hiç fark etmemişim nasılda ben seni..
Bir an için dışarı baktım penceremden
Gerçekten hızlanmışsın acelen vardı sanki
Bir an önce dökmek
Alıp götürmek istercesine
Toprak beni bekliyor
Ruhlarımızın, düşlerimizin, toprağın sulanması
Havanın kirinin silinmesi gerek
Nehrin öteki kolundan
Beynime ve yüreğime düşen
Bir Esin bir Serapsın
Hazanda gelen Eylülce
Eylül karasının izini silmek üzere
yeniden doğuşum olsun dercesine..

Vedat.K 2000