“İstemem! ” demiş Peder Bey’ler,
İstemez elbet aksın gözünden bir damla.
Gün ola harman ola, susuz döner devran.
Bizler adak adar, fal baktırırız ama,
Tanrı takdir eder izzetimizi ayan.
“Düş! ” der on kat derininden,
Bir “Damla”dır düşer aile ocağına.
İlk damla,
Can damlası,
Nur damlası...
Dosta müjdeler salarız, Tanrı’ya niyazlar;
Bir “Damla” aşkına koç kurban ederiz,
Mevlidi haykırır mevlithanlar...
Gözümüz gönlümüz, ocağımız şenlenir,
Takılar takıştırırız “Damla'cığa”…
(İstanbul, 23.02.1990)
Gökmen ÇebitürkKayıt Tarihi : 16.10.2009 12:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Bu mısralardan halen daha haberi bile olmayan(!) can yeğen Aslıhan'a...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!