Saba, serin nefahatiyle bir sabah-ı lâtif
Baharı andırıyordu esib hafif hafif
Bu subh-i neş’e-feza, bir hazan sabahiydi
Ki hatıratı gönülde yaşar, durur idi
Gülümsüyordu tabiat, yine taravetle
Az önce düşmüş olan bir zülâl-i rahmetle
O selsebil-i semayı yudum yudum içerek
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta