Damla Şiiri - Ali İlmi Fani

Saba, serin nefahatiyle bir sabah-ı lâtif
Baharı andırıyordu esib hafif hafif
Bu subh-i neş’e-feza, bir hazan sabahiydi
Ki hatıratı gönülde yaşar, durur idi
Gülümsüyordu tabiat, yine taravetle
Az önce düşmüş olan bir zülâl-i rahmetle
O selsebil-i semayı yudum yudum içerek
Ne tatlı vecd ile açmıştı renk renk çiçek
Semadan arza döküldükçe şule-i mahmur
Yeşillenen ovalarda uçardı lem’a-i nur
Seçilmiş incilere benziyor idi katarat
Bütün nebata hulül eylemişti taze hayat
Sudur anasır-ı uzviyeyi eden ihya
Vücudumun da esası değil mi bir damla
Geçince maye-i aslım tefekküratımdan
Süzüldü düştü birer damla yaş hayatımdan
O damlalar ki olunsa birer birer tahlil
Şüun-u ömrümü eylerdi serteser tafsil
O damlalarda nihandır meal-i hicranın
O damlalarda ıyandır cemali cananın
O damlalar ki akar gizli gizli didemden
Sürur-u hüznümü en çok odur ifade eden
Saadetin açılıp gelmeyen nevalinden
Felâketin uzayıp bitmeyen melâlinden
O damlalarda uzun macera-yı gam vardır
Boğan ümidimi bir mevce-i adem vardır
Ne benliğimde beka var, ne varlığımda kıdem
Serab içinde tenim, sanki katre-i matem