gün
geceyi büyütüyor
sallıyarak yorgun ayaklarında
ve bahar okula gitmemek için mızmızlanan
sapı silik bi çocuk şimdi izmir'de
telaşlı sarmaşıklar kamelyadakiler
onlar da yorgunluğun renginde artık
bütün köhne çardaklarda
çoktan yorulup yattı
ağaçlarla çiçekler
ve ben bi tek
ben yorulmadım
oynuyorum hala
uçurtmalarla çocuklarla
yaşarım herhalde bi sonbahar daha.
ne zaman
bi sonbaharı
tek başıma yaşamak düşse payıma
kaçmak isterim oysa..
tek bi ceketle
terketmek istediğim
bi kent beynim.
çekip gitmek kimileyin
gitmek istiyorum kentimden
geçmek kendimden.
çekip gitmek istiyorum
bi başka kente
hüznümü ve uyuşukluğumu
bırakıp geride.
kış gelmeden daha
tomurcuklanan ağaç dallarını görüyorum sonra
bilmem ki
nereden musallat olur diyorum
nasıl yer bulur bu düşünceler
nasıl beynimde..
birazdan diyorum
ömrümden çalmıya başlıycak
birazdan gece
haydi kalkın,
kalkın yüreğim ve beynim
kapatalım kendimizi
gerçeklerin ve imgelerin
kolkola gezdiği evimize..
kalkıp gitsek
gelmiş olacağız kendimize
kendi gerçekliklerimize...
dönerci dükkanına sığıntı
bi kediye bakıyorum
bacak bacak üstüne atmış zibidi
yan masada oturmuş
kendine yalnızlık ısmarlamış
miskin
gamsız
ve içten pazarlıklı bi kedi.
dönüp kendime
senin ne farkın var
bu miskin pisi pisiden diyesim geliyor
demiyorum ama
aynı tas aynı hamamsın hala diyesim geliyor
demiyorum.
maymun iştahlı diyesim..
demiyorum..
işe yaramaz
uyuşuğun
beceriksizin tekisin diyecek gibi oluyorum
bi boka yaramadın hala
otuzuna geldin ulan! diyesim geliyor
demiyorum ama
bi baltaya sap..
demiyorum ama
öküz diyesim..
eşek eşşoğlueşşek diyesim..
demiyorum ama...
uzak ülkelerde
yükünü tutmuş
bi gemiyim
bunu biliyorum
ve bunu diyorum şimdi
dingin
meneviş renkli bi liman huzur
yükümü boşaltıp
sularında durulduğum...
sürek avından dönen balıkçıları
bekleyen
günebakan özgürlük
rüzgarlı bi tepede
sönmüş fenerin dibinde.
ışıl ışıl bi sevgili
ellerini uzatıyor..
..tutamıyorum kendimce..
ışıldıyamıyorum sevgiyle...
yalnız ve
damdan düşer gibi yaşamak istiyorum ısrarla
damdan düşer gibi çekip gitmek
yollara düşmek
damdan düşer gibi uyumak
uyanmak
gülmek damdan düşer gibi
damdan düşer gibi değişerek
şaşırtmak insanları
damdan düşer gibi yaşlanmak değil ama
yaşamak damdan düşer gibi..
hapşırır gibi hani.
hapşırır gibi
gitmek
uyumak uyanmak
gülmek
damdan düşer gibi sevmek...
ben sadece damdan düşer gibi konuşuyor
bozuk mideli bi adamın sıçışı gibi
yazıyorum galiba...
şeyimin doğrusuna yaşıyorum bunun yanında
ama
daha daha fazlasını istiyorum artık
daha..
plansız amaçsız
ama sapına kadar
kararlı
damdan düşer gibi
kararrr..
kaaap ka rar lı...
Kayıt Tarihi : 3.2.2002 10:22:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!