Damarlarımdaki Kanı Durdur

Yapışıktır bedenine, ruhuna ilişik,
Gözlerinde parlar sanki bir ışık,
Haz verir ise; çorbada tahta kaşık,
Vermez ise çelik duvardır.

Kalbini çevrelerde vermez bir geçit,
Dertli baş eder yaktırır ağıt,
Bedeni taştan misali put,
Lafında gizliden nefret de vardır.

Nasip olmasın böylesi, kimseye,
Ne ayıp bilir ne takınır haya,
Yalan dünyada nihai bu ya,
Kendini bulmak en büyük kardır.

Seven sevilende görür ise resmini,
Her sözünde bul eyleye kendini,
Bir de has cana sıdk indi mi?
Geçmek zor geçilmek zurdur.

Ahiri Mecnun'a üstadı aşıkam,
Sevda engindedir bilmez mevki makam,
Yar eline düşeceksem ben akam,
Emreyle de damarlarımdaki kanı durdur.