'Dallı Yenge' Şiiri - Mustafa Suna

On dördünde gelin olmuş Babam’a,
On beşinde hamileymiş Abam’a..
Eskidikçe yama vurur abama!

Anam, anam; canım Anam; cân Anam…
Cennet-i Âlâda görsem; an-anam.(*)

Tavansız ev; harlamış ocak başı,
Meşe odunun köz olmuş ataşı..
Saçayakta(**) anam pişirir aşı.

Anam, anam; canım Anam; cân Anam…
Cennet-i Âlâda görsem; an-anam.(*)

Hakk’tan korktu; On çocuğu doğurdu..
Helal sütle, Besmeleyle doyurdu..
Can pâreler, ninnisiyle uyurdu..

Anam, anam; canım Anam; cân Anam…
Cennet-i Âlâda görsem; an-anam.(*)

Büyüyenin çanta verir eline;
Haberini sorar seher yeline..
Sabah çiyi düşer gözü seline…

Anam, anam; canım Anam; cân Anam…
Cennet-i Âlâda görsem; an-anam.(*)

Bayramlarda bayram bilmez, bekleşir,
Gelinin yemeği, kıza ekleşir…
Siyah saçı, yıldan yıla aklaşır…

Anam, anam; canım Anam; cân Anam…
Cennet-i Âlâda görsem; an-anam.(*)

Okudular çocukları; peş peşe..
Koşturmaktan, yüz dönmedi güneşe..
Sıra sıra; kavuşturdu, eş eşe..

Anam, anam; canım Anam; cân Anam…
Cennet-i Âlâda görsem; an-anam.(*)

Gelin kaynana kavgası, neyimiş?
Gelin-Kızı, kızından da eyimiş;
Başköşede; sanki evin beyimiş…

Anam, anam; canım Anam; cân Anam…
Cennet-i Âlâda görsem; an-anam.(*)

Elde çepin; günü geçti tarlada;
Bir de varıp, evde ocak harlada..
Evi damı; pak süpürüp, parlada…

Anam, anam; canım Anam; cân Anam…
Cennet-i Âlâda görsem; an-anam.(*)

Misafirsiz sanki günü geçmedi;
Ne bulduysa koydu; yemek seçmedi..
Ömür boyu haram, yiyip-içmedi…

Anam, anam; canım Anam; cân Anam…
Cennet-i Âlâda görsem; an-anam.(*)

Horoz sesi, “Anaaa” sesi karışır;
Horoz öter; O, kapıya yarışır,
Bakar, horoz; dili verip-verişir(!) ...

Anam, anam; canım Anam; cân Anam…
Cennet-i Âlâda görsem; an-anam.(*)

On çocuğu, uçtu gitti yuvadan..
Telli turna ses veriyor havadan..
Seccâdede eli inmez duâdan…

Anam, anam; canım Anam; cân Anam…
Cennet-i Âlâda görsem; an-anam.(*)

Ben Ana’ma, “Ana” derim; analar..
Ana dilim; kim ki dilden yanalar;
Anneleri, “Ana” diye analar! ! !

Anam, anam; canım Anam; cân Anam…
Cennet-i Âlâda görsem; an-anam.(*)

Ananın özü; “Anmaktır”… Anan O..
An be an, tüm dertlerine yanan O…
Bir yudumluk tebessümle kanan O..

Anam, anam; canım Anam; cân Anam…
Cennet-i Âlâda görsem; an-anam.(*)

Köyümüzde, nâmıdır; “Dallı Yenge.”
Dallı Mustafa’yı boyadı renge..
Aşta, işte, eşte aradı denge..

Anam, anam; canım Anam; cân Anam…
Cennet-i Âlâda görsem; an-anam.(*)

(*) An: İki tarlanın ortak sınırı, en kısa zaman dilimi.
(**) Saçayak: Altına kor olmuş kömür konup, üzerinde yemek pişirilen üç ayaklı demir

(SARICAKAYA -17.03.2005)

MUSTAFA SUNA(DALLI MUSTAFA-ORTA SAKARYA VADİSİ HALK ŞAİRİ)