Dallarım Şiiri - Ramazan Çetin

Mâzime göz gezdirdim,ne muhteşem kökmüşüm,
Bir serveti çiğnemiş,harcamışım beyhûde! ..
'Kurusun gitsin' diye,sanki kezzap dökmüşüm!
Haberim yok hâlimden,kalmışım orta yerde! ..

Şimdi bu feryâdıma göz yaşımdan yazım var,
İçimde alev alev kıvrandıran sızım var,
Küllenmiş târihimde,sönmemiş yıldızım var,
Bense O'na sırt dönmüş,düşmüşüm binbir derde! ..

Köküm dala yabancı,dalım kökünden uzak,
Almış fırlatmış beni,altıma konan kızak,
Zehir,şekerle kaplı,tuzak içinde tuzak,
Vücût sağlam kalır mı, içe mikrop girerde? ..

Uyansam da geç kaldım,budamışlar dalımı,
Kırık bir boş kovanım,götürmüşler balımı,
Karşımda sırıtanın kahrediyor çalımı,
Kabahat yine bende; fırsat verdim nâmerde! ..

Nerde kültür mirâsım,ne kaldı neslimize?
Kaybolmuş değerlerim,el binmiş ensemize,
Ecdât,kabrinden kalksa,'evlâdım' der mi bize?
Hani benim dostlarım,hani dostları nerde? ..

Sen bâri kalk yiğidim,kalk silkele tozunu,
Has altının içinden ayıkla at yozunu,
Târihime yakışsın; düzelt şöyle pozunu,
Köke lâyık dal için,o cevher var özünde! ..