Rüzgar sert estikçe ummanda yüksek dalgalar oluşturur. Yükseldikçe dalgalar; rüzgar fırtınaya dönüşür, tayfun olur! Gönül ummanının kopardığı fırtınalar ne büyük yaşam gemilerini koca dalgalarda savurup, ıssız koylara attı.
Toprak, hava, su ve güneş fidanlara can verir. Zaman,ağacın bekçisi gibi onu korur ve kollar.Tomurcuklar filize, yaprağa dönüşürler.Serpilir, büyür, kocaman dallar olurlar kendileriyle büyüyen gövde üzerinde güç, kuvvet ve işlev kazanırlar.
Nice insanlar gördüm güç ve iktidar sahibi kendi çapında! Gönül deryalarında dalgalar yaratan fırtınalar kopar mıydı bilinmez. Ama kendi gelecekleri için ne filizleri, fidanları dalları kırdıklarını, hatta ağaçları gövdelerinden söktüklerini gördüm. Toprağın, havanın, güneşin ve suyun emeklerini hiçe sayarak.
Ben, geriye dönüp baktığımda bunu başaramadım. Fırtınalarla dolu hayatımda hep kendi dallarımı budadım.Her insan gibi ben de çok hata yaptım. Gönül okyanusumda kopan fırtınalar beni kıyıdan kıyıya savurdu. Ömrümün sonbaharında sükuta ermeği bir nebze de yakalamış olsamda bunun bedeli çok, ama çok ağır oldu.
Gövde yerinde ama budaklarından filizlenip çınara dönüşen dallar budandı. Zaman denen değirmen acımasızca öğüttü tanelerimi.
Akşam güneşinin altında meltem rüzgarıyla sallanan nazlı başakların hayal görüntüleri var sadece gözlerimin önünde!
Okyanus içinde yaratmaya çalıştığım küçük adanın üstünde, maviden sarıya dönüşen dalgaların önünü setler çekerek kesmemeliyim. O sarı dalgaların örselenmesine izin vermemeliyim.Varlığımı varlıklarına borçlu olduklarımın yardımlarına, sevgi, merhamet, şefkat, acıma ve daha nice insani duygulara sahip olanlara ihtiyacım var.
“Tipi henüz dinmedi,Müzehher! ” Ama dinecek…
İstanbul 08.05.2006
Kayıt Tarihi : 15.8.2006 17:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!