Arabanın radyosunda Anason şarkısı çalıyor
Ayrılanları,gidenleri,kaybettiğim dostlarımdan
Bahsediyor.
Dalıyorum yine,herzamanki gibi eskilere...
Nasıl birer,birer eksildiklerini anımsıyorum
Yüreğim yanıyor,hüzün çöküyor.
İstanbul bana hep seni hatırlatıyor.
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Devamını Oku
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Beğeni ile okuduğum duygu yüklü dizelerinizi ve o güzel dost-şair yüreğinizi tebrik ediyorum sevgili Nilüfer hanım üstadım..
Yüreğinizde sevgiler umutlar ve mutluluklar hiç eksilmesin dileklerimle.. ve çok çok teşekkürlerimle.. Saygılar.. Sevgiler.. Selamlar..
Çok severim bu şarkıyı,başlıbaşına hüzün.Şiiriniz de öyle ve çok güzel.insan nelere alışmıyor ki sevgili arkadaşın.. Yeri geliyor küçücük bir eşya bile büyük bir yer ediniyor hayatımızda. yok olduğunda eksiliyor bir şeylerimiz, büyük bir parçamızı kaybediyoruz adeta. bir eşyanın yokluğu bile bu kadar acıtırken,ya sevdiklerimiz,hayatımızda önemli yeri olan dostlarımız, bir insanı kaybetmenin acısı nedir? gidenin arkasından size miras kalan yalnızlığın acısı nedir? ya bu yokoluşlar sonrasında kaybettiğiniz zaman, ertelediklerimiz, kendimizi alıştırdığınız yalnızlık..Hepsi vardı her bir dizede.Tekrar tekrar kutluyorum +10 tabi ki..
İçinde bulunduğumuz yaş evresi de bu kanıksamayı yükseltiyor.Çünkü her orta yaşı aşan kişi aynı duyumsayış içerisinde.Her gün tanış/arkadaş,eş dost çevresinden 'gidebleri' görmek/duymak fena abanıyor insana.
Biz de bir bilinmezlik içinde ilerliyoruz o vargı'ya.Şiirdeki arabanın ilerleyişi gibi.
Tanrı herkese böyle bir Son Susuş'u gecinden versin.Her şeye karşın yaşamak güzel çünkü.
Kutluyorum Efendim.
Sağlıkla/esenlikle...
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta