Oysa ben tutunduğum dalları hiç kırmadım.hep yeşertmeye calıştım,büyütmeye uğraştım.Mavi bir gökyüzü düşledim,dallarımın ulaştığı....
Düşme korkusuyla yaşadım uçurumları içime çektiğim günlerde...uzun siyah saçlarına tutunabilirdim oysa....
Onları kesmeseydin...
Şimdi pusatlandıysa kelimelerim; bilesin sevdam üzre öfkedeler.sen hep maviyi siyaha boyadınve uzun saçlarını kestin.biliyordun onlar benim utunduğum dallarımdı hayat uçurumlarında...
Yasaklanmış yolları severdin sen.Hep koşmak isterdin çıkmazlarda.İşte başardın.benim çıkmazlığıma doğru koşuyorsun(ters yöne) .Sen koşarken ben duruyorum,düşüyor ve boğuluyorum çıkmazlığımda...
Dallarımı kestin attın sen,yakıp ihanetini,küllerimi savurdun sen...
Oysa ben tutunduğum hiç bir dalı kesmedim...
Mavi gökyüzüne ulaşsın diye.....
28/10/04
istanbul
Kayıt Tarihi : 1.11.2004 19:18:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
siz seviyorsunuz ..mavi gökyüzüne değil gönlünüze ulaşacaktır. bir gün tebrikler.. atıl kesmen
TÜM YORUMLAR (2)