Dalımda Gül Çürüdü Şiiri - Mehmet Çobanoğlu

Çepçevre bir karanlık sardı beni
Coşan dert nehri akıyor içimde
Ay bana uzak, güneş bana uzak
Bitmeyen birçok dert var yüreğimde

Ne bülbüle rastladım, ne kekliğe
Nede dal üzerinde duran güle
Sızlayan şu yaralı ciğerimdir
Can al beni al, götür mor sümbüle

Canımda can, dalımda gül çürüdü
Efkârlıyım ben, günlerdir dardayım
Her gam her çile geldi buldu beni
Şu âlemde, bir yıkık diyardayım

Soluk soluğa kaldım çok yorgunum
Ne yol bitiyor nede şu ahlarım
Tüm gözyaşlarım yüzüme damlıyor
Bitmiyor benim dilsiz acılarım

Meçhule giden yolum köz içinde
Ruhumda gedik açan dertlerim var
Can gel, beni çıkar şu karanlıkta
İste bana “kardeş” de ister “yâr”

Mehmet Çobanoğlu
23.03.2020
İstanbul