Dalgın, Nereye Böyle? Şiiri - Ümit Terzi

Bir adam düşün sıradan,
Yürürken, yaşarken, nefes alırken...
Seviyor hayatı, yaşamayı.
Ama birşeylerin eksikliğini hissediyor.

Etrafına bakıyor...
Düşünüyor...

Farkında olamadığı şey,
aslında hep yanında olan,
Heryerde gördüğü,
orada olduğunu hissettiği,
Ama yoksunluğunu çektiği şey,

Bu kocaman kürede,
Hayatı var eden, sürdüren...

Her yerde parıltısını görse de,
Görmesi için etrafını gerekse de...
Bakmamış gökyüzüne,
hissetmemiş sıcaklığını hayatın kaynağının...

Bu adam ben miyim?
Belki...
Çok benzese de bana,
bir fark var aramızda,
Yapması gereken tek şey,
Başını kaldırıp bakmak...
Oysa benim güneşi görmek için,
beklemem gerek...

Yaşamak için, beklemem...