Dalgın Şiiri - Ümit Paksoy

bir berber dükkanında
dört çerçeveyle çerçevelenmiş
dört mevsim
dört çiviyle çivilenmiş
bir duvara
sırtımda bir duvar
bakışımda

yaldızı dökülmüş eski çerçeveler
ve yıkık dökük bir evin
oradan geçerken ben
sapsarı yanan ışıkları
yüzümün bir yanı
hep bir cama dayalı
gelip geçen manzaralarda
bir sırrın olasılığı

ne de çabuk küsüyor
aşkı çare bilen yüzüm
hayata

şehrin suskun manzarasında
suskun alışkanlıklar
ben varım aynada
bin türlü yalnızlığım var