Dalgaların Mahzenlerden Alıp Götürdükleri

Bir seher vakti deniz kenarında,
Ilık kumsalına bağdaş kurdum duygularımla
Dalgaların ve rüzgarın kulaklarımda eşsiz senfonisi,
Besteliyor sanki ayna tutan duygularımı
Ve sonra eşlik eder martıların dansı
Haydi kalk aramıza katıl dercesine
Karşımda duran sandalın veryansı,
Bir anda açmıştı mahmurlaşan gözlerimi

Coşkulu bir hareketlilik vardı tüm nebahatlarda
Müzeyyen gala gecelerini andırıyordu sanki
Arkamda dizelen palmiye ağaçları,
Baş eğip selama duruyordu rüzgarın emriyle
Dalgaların ayaklarıma kadar gelen serin öpücüğü,
Her seferinde dostluğunu damlatıyordu parmak uçlarıma
Muğlak kalan duygularımın barındığı mahzenlerden,
Hamallığını yaparak çıkarıyordu günyüzüne
Ve sonra; taş bağladım kör düğümlü
Batsın derinliklerine bir daha çıkmamak için
Fırlattım bir çakıl taşı misali deryaya

içimden bir ses...
Ayağa kalk, kürek çek ummanlara
Kürek çek dost bildiğin dalgalara diyordu haykırırcasına
İçimdeki sesin girdabına testlim edip kendimi,
Fütursuz adımlarla kumsalı arkamda bırakarak
Bilinmezlerin arkasına doğru ilerlemeye başladım pusulasız

Dalgalara karşı her kürek çekişimde,
Denize serpiştiriyordum küllenmiş duygularımı umarsızca
Köhne düşüncelerin dimağından filizlenircesine,
Umut dolu taze duygular hasıl oluyordu geleceğe dönük
Bu duygu selinde boğulurken zamandan habersiz,
Saati hatırlatırcasına irkildim gök gürültüsünün curcunasıyla
Güneşin su yüzeyine serpiştirdiği inciler yerine,
Yakamozlar oluşmaya başlamıştı göz kırparcasına
Ne de çabuk geçmişti zaman kürek çekişlerimin farkında olmadan
Martılar da yoktu gökyüzünde
Bitirmişlerdi günü izlenmeye değer eşsiz danslarıyla
Güneş, yorgun ve umutlu bir şekilde süzülüyordu bulutların arasından
Devrediyordu aydınlık yerini gölge gibi düşen karanlığa
Ve o gün, yarınların bir dünü olarak
Bitmişti tüm güzellikleri geride bırakarak...