Dalgalarımı Ütüleyen Kadın

gözlerine her baktığımda
dalgalarımı ütüleyen kadın
yokluğun demsiz çay kadar ağır
Karadeniz’de çırpınan bir fırtına yüreğim
Akdeniz’in maviliğinden
bir varmış bir yokmuş gibi bakma bana
dudaklarım üşümelere uyuşur her gece
aşırı yağışlar gibi
yüzümde derelere küsmüş bir hüzün
gönlüm tutulmuş ay gibi
açlık sınırı kadar derin
her sabah sen demlenircesine gözlerimde
ömür boyu korsan kalacak kadar hem de

şimdi
sen de illegal faaliyetler gibi
enflasyonunu bırakıp ellerime
özetimi alıp
bırakıp fotokopini yüreğime
seçili bir türkü tadında gitme..

gülümse
dalgalarımı ütüleyen kadın
gülümse..

Sıtkı Özkaya