Dalgaları Denizimin Şiiri - Urungu Şad

Sözü yok sensizliğin,
Bestesi yok…
Söyleyeni ise tok artık bu duruma,
Sensizliğin sessiz huzursuzluğuna…
Keşke olsa huzur her daim yanımda; ama yok, yok…
Acı çok hem de çok kötü vuruyor ruhuma…
Anlam veremiyorum olanlara; gözü yaşlı dalıp bazen sensiz geçen rüyâlara,
Hani görememiş olsam bile seni,
Uyanması var ya hani, yaşayan beni yaşamayana çeviriyor hesapsızca…
Sanki bir dünya borcum varmış da ona, aldığını silmeden alıyormuşcasına…
Sevmek borçlanmakmış anladım; ama anlayamadığım;
Ben bu vakit yazıyorum ya elimde kalem,
Anıyorum ya seni,
Soruyorum ya yıldızlara şuan ki hâlini,
Dualarımda sayıklıyorum ya sevdiğimi,
Hani “Seviyorum” ya kahrolası seni, “Seviyorum” ya,
Peki sen ne yapıyorsun rüyâlarında? ...
Düşlüyor musun istemesen dâhi gözleri sihirliyi?
Gördüğünde herhangi bir objeyi ki herhangi bir anıya sahip seninle ve benimle, “Acaba? ” diyor musun ya da ekliyor musun başka kelimeler başına ve ya sonuna?
Hatırlıyor musun seni seven bir bedenin ve ölüm sonrası sevecek bir ruhun nefes alıp verdiğini bu dünyada?
Ve senin için o dünyayı…
Yakmaktan öte,
Yıkmaktan beter edeceğini biliyor musun?
Bilmiyorsun; çünkü umurunda bile değil, biliyorum!
Biliyorum elimde ölümüm,
Göz önümde sen,
Söyleyebileceklerim dilimde,
Dudak arasından çıkmayanlar gözlerimde ölüp gidiyorum…
Ama şimdi değil!
Ki o vakit geldiğinde sen eğil bedenime,
İyi bak gözlerime!
Ve ne istersen söyle!
İlk defa söz söyleyemeyeceğim sevdiğime…
Çünkü ruhlar duyar; fakat seslenemez, Yaradan’ın kuralı bu…
Hazır fırsatım varken sesleneyim sana Orçun’un en güzel huyu!
Gözlerin bir içim,
Sen bir ölümlüksün,
Seni sevmezse Orçun
Tez vakitle ölsün…

Teşbihte hata da olur; ama yalan olmaz a benim aşkım sahibi sevdiceğim…