Dalgalar Şiiri - Yasemin Ayşe Özdemir

Kanayan gözlerinde köpük köpük kirpikler
Silüetler arasında gezerken kelimeler
Sonsuz bir tabloya doğru koşuyordu minik bebeler
Sormadım nereye , bilmek acıtırsa diye
Bakamadım nurdan kat kat giymişlerdi elbise

Denizin her bir dalgası farklı bir kişiydi
Saçları kıvırcık,beyaz ve endişeliydi
Süzüldüler ufukta birer birer koşarak
Koşmaktan ala sanki coşarak

Ne kumlar ne taşlar ve ne yaşayan balıklar
Onların bu yüce adanmışlığını gördü
Sahile vuran her dalga işte o an öldü
Kelebekti zannedersem en kısa ömür
İnsanlık dalgalarla arasına duvar mı ördü

Farklıydılar bir önceki serzenişten
Taa bağrından kopup gelerek karaya inleyişten
Geçen geçti devean yenilendi
Sende ey gafil sanma dalgaların yok fendi
Geri gelmez geçmiş yaşananlar o an idi
Ölümü yükenmek sanmak
İnsanlığa aldanış olarak yeterdi
Baktım, gördüm, hissettim yaşadım bitti.
Kocaman denizde dalga dünyada zulüm bitmedi...