Dalgalar Şiiri - İsmet Can

Ufkun çizgisinden çıkar gelir, dalgalar
Buse kondurur sahilin kumsalına
Çırpınırken çılgınlaşır aniden
Kahve köpüğünü anımsatır
Zor durulur dalgalar
Terlemiş kısraklar gibi
Çatlarcasına koşmuş ya hani
Bunu hatırlatır, öfkesi

Ve birde bakmışsın
İki mavi buluşmuş
Ufuk çizgisinde
Raks eder deniz, gökyüzüyle
Araya giriverir
Akşamın kızılı
Bitirir günün yorgunluğunu
Dalgalar

Ama gece mesaisi vardır, sırada
Ormanın sessizliği, ses verir
Karanlık dolunayda
Rüzgârın gayretiyle hareketlenir
Dalgalar

Kıpırtılar var, sanki
Sahil kumlarında
Kimindir, kime aittir
Bu ayak izleri
Birde dalgalar
Silmeseydi; onları
Tanık olurlardı; geceye
Gelgit işte, malum
Med ve cezirle çekilir
Semaha en sonunda
Dalgalar..

16 05 2024