Sanki denizde yitik dalgaların hüznü,
Mürekkeple kelimeleri ağlatır oldu.
Birbirine kenetlenmiş, umutsuz zamanların gözyaşı,
Kağıtta izlerini bırakır oldu.
Bir kalpte değil, binlerce yara açıldı,
Her mısra bir acının içinde kayboldu.
Gözyaşlarıyla ıslanan satırlarda,
Sevdayla yanan yürekler konuştu.
Rüzgar bile sessizce fısıldar oldu,
Kanayan kalplerin acısını taşıyarak.
Ve her kelime, bir yara daha açarken,
Anlam buldu bu şiir, içinde yaşayarak
Kayıt Tarihi : 17.8.2023 23:55:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Emir Kerküklü](https://www.antoloji.com/i/siir/2023/08/17/dalgalar-150.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!