Dalğalansın bayrağım Şiiri - Sevinc Arzulu

Qoca dünya, nə baxırsan üzümə,
Igidlərim yenə səf-səf düzülüb.
Zəfərimə gəl bu qədər üzülmə,
Qərarların yaman rəf-rəf düzülüb.

Qanım ilə mənim azad etdiyim,
Öz yurdumdur, öz torpağım, öz obam.
Şanım ilə ruhunu şad etdiyim,
Öz ulumdur, öz əcdadım, öz babam.

Duyğularım birər-birər oyanar,
Hər birinin öz ətiri, qoxusu.
Bu hünərlə kim qarşımda dayanar,
Qaçırtmışam düşmənimin yuxusun,

Mən bu elin övladıyam, biləsən,
Hər qarışda ləpirim var, izim var.
Çətin mənim göz yaşımı siləsən,
Qızılımda, neft-qazımda gözün var.

Öz vətənin olmayıb ki əzəldən,
Qaraçı tək gəzdin bütün dünyanı.
Indi rəngin seçilməyir xəzəldən,
Puç eylədik sənin “şirin” xülyanı.

Üzə durub.”Kiş” deməklə çıxmayır,
Erməninin çox arxası, dayağı.
Qaçqınlarım ürəyini sıxmayır,
Bu torpaqdan kəsiləcək ayağı.

Yetişibdir indi mənim zamanım,
Səs eləsəm neçə yerdən hay gələr.
Vermərik biz erməniyə amanı,
Azadlığım çətin bizə pay gələ.

Ümidlərim ayaq tutub yeriyər,
Sevincimdən gözlərim də yaşarar.
Alacağam torpağımı geriyə,
Zəfərimə min bir nəğmə qoşaram.

Yol gözləyir hələ Laçın, Kəlbəcər.
Bayrağıma yer axtarır Şuşamız.
Oğullarım Babək, qızlarım Həcər,
Azad olar əsir cənnət guşəmiz.

Mərmilərim,düşmən üzərinə yağ.
O, ATƏT-i,BMT-ni dinləməz.
Bu günümü gözləyirdi Qarabağ,
Göz yaşları tökə-tökə inləməz.

Qaranlığı yarıb keçsin nur seli,
Günəş kimi al geyinsin torpağım.
Sevinərək şənlik etsin TÜRK eli,
Zirvələrdə dalğalansın bayrağım.