Bitmez hayatın dalgaları.
Yaşamda erozyonları.
Sanır ki herkez,
En büyüğüdür kendinin dalgası.
Abartır acısını,
Karartır dünyasını.
Daha ilk fırtınamda,
Denedim sörf yapmayı.
Rabbimin lutfu idi.
Altıncı ayımda,
Saran, dokunan kimdi kundağıma?
Dönüp baktımda.
Şimdi, usta bir sörfçüyüm.
O dalgadan bu dalgaya!
Uğratırım hayatı erozyona.
Gelmem dalgalara,
Düşmem oyuna! ..
Seyrederim müsabakaları,
Bakarım kendi dalgama.
Disiplin ister dalgalı denizler.
Öğrendim ki,
Her dalga,yaratırmış kendinden,
Daha büyük dalga.
Hiç dinmemiş!
Bundan sonra mı dinermiş,
Fırtına? ! .
Hakkı KAYA
2001
Rüyama Derviş giripte,
Kemale erince...
Kayıt Tarihi : 27.4.2006 10:34:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!