Dalgakıran Şiiri - Şair Athena

Kayaların avuçlarına alıp sakladığı yosun kokulu sulardaydı senden bana kalan izler.
Ve içtiğim biranın güneşte demlenmiş o en tatlı, son yudumundaydı aşkın.
Cennet mi yoksa cehennem mi diye düşündüğüm bir mahşer gün batımındayım.
Sensizim, ama yine de seni seviyorum,
Şu sonsuz denizi sevdiğim gibi.
Sıcacık, turuncu gökyüzü teslim ediyor kendini lacivertliğe,
Bende havaya karışıyorum;
An ve an kararıyorum,
Soğuyorum.
Hatta susuyorum martıların çığlıklarına inat.
Güneşin tekrar doğacağını kim söylemişse yalan söylemiş;
Güneş battı,
Sen gittin,
Ben karardım,
Herkes sustu...
Halime acıyıp bana güneşi hatırlatan yakamozlar kaldı
Dalgakıranda kopan kıyametten.