Dalgacı Şiiri - Hüseyin Fazilet

Şöyle ki:
Ben aslında bir toprağım
Şairliğim de bundan kötülüğüm de
Habil’in de Kabil’in de adını görürsün
Benim soy kütüğümde
Ah şu kainatın çekeceği var benden
En kötü oğlum alacak yerimi
Ben öldüğümde
Ben huzursuz olacağım

Şöyle ki:
Sen anlamazsın ben aslında terziyim
Hiç elbise dikmedim ve anlamam kumaştan
Ben kozanın içinde ipek böceğiyim
Anlayacak da bir şey yok belki
Çünkü terzi değilim ben heykel yaparım taştan.

Şöyle ki:
İzah edeyim ben aslında seninle kafa kırıyorum
Sözü bir yerinden bin defa kırıyorum
Deliyim ben bir de dağım var
İnsanları dağa çağırıyorum

Şöyle ki:
Tam bir şey diyecek oluyorum ama
Ağlar takılıyor aklıma
Düşüncelerim köpük köpük dağılıyor
Çünkü ben bir balıkçıyım
Dalıyorum dalıyorum daima
Aklım balıklarda kalıyor

Şöyle ki:
Ben dalgacıyım sen tanımazsın beni
Niçin inat ediyorsun beni anlamakta
Oysa bilseydin suları kabartmaktan daha zor
Bir damla su olmak bir bardakta

Yani şöyle ki:
Son olarak senden özür diliyorum
Talep ediyorum senden affımı
Sen yine anlamıyorsun beni biliyorum
Küsüyorum ve kesiyorum itirafımı