Dalga Kıran Şiiri - Yasin Subulan

Bir umut eksenine dolanmış,
Dalga kıranlardık,
Her fırtınada.
Ne rüzgârların o derin iniltisi,
Nede bir yakamoz ışığında,
Kaybettik kendimizi.
Bir yumruktuk hayatın içinde,
Başkaldırmış bir asi
Çifte su verilmiş çelik,
Suya hasret toprak,
Rüzgârlara bel veren bir vücut.
Bırakırım kendimi.
Geç umursamaz ve kasvetli,
Gecelerde.
Pusulam gökyüzünü gösterir.
Şarabım ay karanlığı
Deniz gelir üstüme,
Bir rüzgâr çıkar ansızın
Oy, oy…
Dedim ya ne dalga kıranmışız oysa,
Bitmek bilmeyen,
Bu hain fırtınada