Gecenin kapkara karanlığında aşkım ve ben
Öldürdüm dünyevi bedeni, kaldım nefsimle
Ay utangaç bakıyor, karabulutlar ardından
Unuttum derken, dalga geçtim kendimle
İşte karşında duruyorum, durur duy eserinle
Sen Ayla ol, ben yalnız beni bitiren derdimle
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta