Dalga Şiiri - Merve Ceylan

Sen içini çekerdin, benim saçlarım dalgalanırdı.
Gözlerim kapalı, düşlerdim kaybolmayı.
İçin giderdi, bende giderdim.
Bir deniz gibi hürdüm o zaman,
Üstümdeki gemilerin limanı hep sendin.

Ben içimi çekerdim, senin öz yerin kamaşırdı.
Öperdin usulca, dudakların hissettirmezdi buluşmayı.
İçim giderdi, sen ki hep biterdin.
Okyanus gibi kalabalıktı en dibin,
Üstünden geçenleri bile farketmezdin, bendim.

Bir gün, bir anda olsa, birlikte geçtik içimizden.
Sustu sözlerimiz, konuşmaya başladı saydam inliğimiz.
İçimiz, ikimizden ibaretti, ikimize karşı birdik.
Tüm kıtalardan birlikte geçtik.
İyiliğimiz kadar çirkindik.
Bu yüzden üstümüzle balıklara çekildik, bizdik.

Ve ölümle dalgalanacak kadar gençtik,
Bir ölüme sığacak kadarsa bencildik.

Ve bittik.

01dört10 | 22:22
Mercey.