Daldan Dala-xıv Şiiri - Hasan Okursoy

DALDAN DALA-XIV

Öğrenciliğimizde
Güzeldi günlerimiz
Yatılı okulumuzda
Kahkahalarımızdı deniz

Tüm sevincimiz
Dolardı sınıflara
Her gün öğrendiklerimiz
Hazırlardı bizi uzaklara

Güneşti penceremiz
Umut doluydu içimiz
Kanayan yaramızda
Beklerdi ilacımız

Yalnız da olsak
Onu ısıtırdı bahar ve yaz
İçimizde olurdu bir kırık
Kanardı sabah akşam az az

Bazen çalkalanırdı deniz
Dalgalar vururdu kıyıları
İnsan özlerdi bayırları
Gençtik çıkardık yokuşları

Hiçbir zaman unutmadım
O okuldaki arkadaşlarımı
Bulamadım rediz uçlu diviti
Yazamadım o gurbet türkülerimi

Artık yaşlandım
Beklesin dalgın akşamlar
Yalnız öksürsün kitaplar
Gelmez o güzelim yıllar

Yıllar geçti ağaçlar büyüdü
Kök saldı uğuldar ocağı
Zeytin suyunu arayıp buldu
Kuru olsa da toprağı

Ağustos bitti gider
Yaş yetmişi aştı
Her yanımdan
İhtiyarlık taştı

Şimdi anlatsam
İçimdeki hüznü
Kırık ikindiyi
O akşamüstünü

Al senin olsun
Esip dursun bu rüzgâr
Gölgesini buruşturmasın
Pınarında gülsün çınar

Bir kavuniçi
Bakar durur umudum
Önümden gitmez eskici
İçilmez şaraptan bir yudum

Ne sen ne ben
Bu perondaki son tren
Biz gidince de
Dönecek bu evren

Hasan OKURSOY