Daldan dala Şiiri - Mehmet Tunçer

Yaz gelse de ne fark eder
Sokaklar boş..İnsanlar dersen bir garip
Beyinlerinde her daim kırk tilki sanırsın turda
Yok, eski güleç. Neşeli yüzler…
Misafir kısmetiyle gelir derlerdi ya büyükler
O dündeymiş..Şimdilerde;
Çocuklar çıkıyor artık telefona
Bir işaretle diyor ki;
Teyze annem yok evde…
Birkaç komşuda taşınınca mahalleden
Kalmadı artık mahallenin eski tadı, neşesi.
Hele birde bitir ipte inşaatını,
Bakkalını da çevirirse markete Cuma âli
Ekmeğinde kalmayacak lezzeti…
‘‘Yılandan korkmam, yalandan korktuğum kadar’’
Diyen Kayahan ada inanmayın yalan.
O bile yalancı olmuş cep telefonunu koyunca cebine
Yalnız o’mu ben hatta sen bile…
Doğruluk fazileti hani
Her yalan söylediğimiz de..
Çocukken dilimizle burnumuzu ölçerdik korkudan.
Şimdi ise farkına varmadan
Yalan makinesi oluvermişiz.
Ya çocuklarımız…
Bir bakın şöyle etrafınıza.
Ellisine varmadan bükülüyor beller
Ellisinden sonra beklenir oldu kalp krizler
Gavurun yemeyip geri gönderdiği
Domatesi, biberi yedirince halka büyükler
Mide ülserinden dolup taşar oldu hastaneler…
Delinmiş ozon tabakası
Ne biçim bir delikse, büyüdükçe..
Felaketimiz kaçınılmazmış
Öyle yazıp çiziyor profesör
Acilen tıkamalı, yamamalıymış.
Eksoz gazı, parfümeri birde tarım ilaçlarıymış sebebi.
İyide çiftçi garibim atmasa ilacı
Hele birde İsrail’se ektiği tohum
O ilacı atmaz ise kızarmaz serada domatesi.
Evin vermez oldu tarladaki ekini.
Arabaya binmemek zaten olmaz.
Oturuma çıkan profesörün yüzü güleç, tatlıdır dili
Saçları sarıya boyalı, gözleri rimelli
Kokmalı tabiî ki misi amber gibi.
Hem sonra ne çıkar bir fıstan…
Çağ atladıkça bir garip oluyoruz
Kapı komşumuzu bile artık tanımıyoruz
Ama
Telefon..Televizyon..Bilgisayar.
Bir tıkla dünya beyaz camda
Ahlak, adap, mahrem nanay…
Trenler bile 450 km yi aşmış saatteki hızıyla
Uçakları,füzeleri hiç sorma..
Amerika nere, Irak nere
Irak kan gölü..
Afganistan aç, sefil, perişan
Sıradaki az çok belli gibi
Kan gölünde yüzecek yine birileri…
Çağ atladım diye kasım, kasım kasılan
Ey insan denen canavar
Utan..Utan…