Dalda Kuruyan Meyve Şiiri - Ercan Cengiz

Dalda Kuruyan Meyve

aşılı fidanlar dikerdik
taş duvardan çardakların önüne
köklerini sarardık her kış
kırılıp incinmesin
etrafını açar karı dökerdik dallarından
her bahar gülerdi yüzümüz
olgunlaşmadan bitse de yemişleri
bir kaçı kalırdı uçlarda
tanrılar kıskanır ki kıskanmıştı
evler yıkıldı sürüldük yabana

yollardaydık gözlerimiz arkada
kir içindeydi yüzümüz
ellerimiz kalkmazdı xhâtır bê sıma demeye
koynumuza bağlandı kollarımız
yollardaydık, kamyon kasalarında
yorgan döşek bilinmezliğe
köylüydük, dilsizdik ve çaresiz
bir ev, iş, aş isterdi hayat

varoşlarda çiçeklerin kokusu
meyveye dönünce çiçekler
çocukların ağzında su gözlerimizde yaş
koparılmıştık sürdüğümüz topraktan

vardığımız yerde bir çocuk
kopardığında meyveyi
ilk kavgamızı komşuyla
ilk dayağı atmıştık çocuğa
bir bilsen çocuk, bir bilsen çocuğum
bizim de gözümüz kalırdı meyvede

Toprak Tutsun Külümü