Dalda Kalmış Kuru Yaprak Şiiri - Yorumlar

gün geliyor evrendeki her şey yeniden var oluyor san ki yok olup gitmişcesine... mevsimler gelip geçiyor ve doğa mevsimlerin kıyafetlerini giyiyor... bizlerde öyle değil miyiz... yaşamın her evresinde farklılaşmıyor muyuz... ve bizler inatla direniyoruz hüzne acıya zorluklara... son istasyona dek...

kısacık şiirdi ama ne çok anlam vardı...
sonsuz kutluyorum kaleminizi.
Saygılarımla..

EVET ÜSTAD,
Her inişin bir yokuşu olmalı
ağaçlar, kaybolsalar da tarihce-i
hayatları çekirdeklerinde bir
program olarak yerleştirilip
muhafaza edilmi ki tekrarımümkün olsun
aynen bunun gibi;
Madem şu şecere-i kâinattan daha evvel, o neviden başka şecere yok. Öyle ise, ona menşe ve çekirdek hükmünde olan mânâ ve nur, elbette yine şecere-i kâinatta bir meyve libasının giydirilmesi, yine Hakîm isminin muktezasıdır. Çünkü çekirdek daima çıplak olamaz. Madem evvel-i fıtratta meyve libasını giymemiş. Elbette âhirde o libası giyecektir.

Madem o meyve insandır. Ve madem insan içinde, sabıkan ispat edildiği üzere, en meşhur meyve ve en muhteşem semere ve umumun nazar-ı dikkatini celb eden ve arzın nısfını ve beşerin humsunun nazarını kendine hasreden ve mehâsin-i mâneviyesiyle âlemi ya nazar-ı muhabbet veya hayretle kendine baktıran meyve ise, zât-ı Muhammediye Aleyhissalâtü Vesselâmdır. Elbette, kâinatın teşekkülüne çekirdek olan nur, onun zâtında cismini giyerek en âhir bir meyve suretinde görünecektir.
Demek şu kainat ağacı boşuna yaratılmamıştır.
Efendim meşkul ettim bağışlayınız
Muhabbetlerimle selam ederim.