Dalaşıb, düşüb Şiiri - Sevinc Arzulu

Görüşüm şenliyin camaatıyla,
Bir söhbet eyleyim salamatıyla.
O qeder yol gedib sema atıyla,
Üz-gözü palçığa bulaşıb,düşüb.

Neden öz güzarın salıbdı göyden,
En parlaq ulduzu alıbdı göyden.
Ayağı asılı qalıbdı göyden,
Özü öz derdine dolaşıb,düşüb.

Sanır ki açılıb işıqlı baxtı,
Beyenmir masmavi,yupyumşaq taxtı.
Ay göze görünmür bu gece vaxtı,
Yeqin dan yeriyle dalaşıb,düşüb.