İlm-i Hâl Şiiri - Mecit Aktürk

İlm-i hâl'i ehline ver, sanma bir gün solar gider...
Âlim insan güle benzer; kokusunu salar gider...

Varsın olsun kadir bilmez, dik fideni zayi olmaz!
Deme "goncam dalda kalmaz, hoyrat eller yolar gider."

Zor gelse de câna çile, Yaradandan sabır dile
Hemdem olma cahil ile; muhabbeti böler gider.

Sırra eren serden geçer, hayır sözü şerden seçer
Avuç açan kalmaz naçar; neşe ile dolar gider.

Arsız nefsi hünkâr eder, hakikati inkâr eder
Zanneder ki hep kâr eder, ateşini çalar gider.

Kul o dur ki Hakk´ı anar, rûh zikirle doyar, kanar
Sevgi-dostluk iki pınar, gönülleri sular gider.

Kanma günün sabahına, bak sen akşamın âh´ına
Âriflerin dergâhına, kal gelen bal yalar gider.

Yarın meçhul, iş bu günde, aklı olan kalmaz dünde
"Üç nefeslik" bu sürgünde tefekküre dalar gider.