Dalar Durursun Sessiz Karanlığa

Bazen bir denizkızının soluksuz nefesindesin
Saçlarının arasından planktonları toplarsın

Bazen bir yunusun burnunda dans edersin
Dalarsın sonsuz karanlığa
Bazen toplarsın suya düşen unutulmuş yıldızları
Onlardan taç yaparsın cennet kuşlarına
Ve dağıtırsın dilediğince dağlara

Ve bazen de gökyüzüne
Tekrar onları yerlerine koyarsın

Bazen çıkarırsın güngörmemiş bir balığı yuvasından
Çalarsın onun da kalbini diğerleri gibi
Arar durursun ne aradığını bilmeye mirket misali

Bazen batık bir gemide saklanan anemonlar çalar kapını
Belki de bir anforaya koyarsın elini
Dalar durursun sessiz karanlığa

Bazen de korsanlardan kalma bir şişe bulursun
İçinde bir mektup
Hem de ucu yakılmış bir mektup
İçinde aşk şiiri yazan
Anlarsın işte o zaman beni…