Odunu kemiren ateşi izlemek
O dalın koptuğu ağacı izlemektir aslında
Bir uzvu yanan insan gibi kıvranır ağaç
Su arar çorak toprakların derinliğinde
Çocuğu alevlere düşmüş anadır ağaç
Silkinir döker tüm çiçeklerini
Köklerini dayadığı nehir söndüremez içindeki yangını
Okyanusu boca etsen kâr etmez bu ateşe
Yanan dal gibi küçülür ağaç öz toprağında
Kıpkızıl kömürler dağlar ciğerini ta derinden.
Yanan bir dalı izlemek
Dağ başındaki meşeyi izlemektir aslında
Bacadan fışkıran dumandan alır ölümün kokusunu
Yer gök sarsılır sessiz inleyişiyle.
O meşeyi yüreğinle izlemek
Istırabın ta kendisini izlemektir aslında
İzledikçe küçülür insan
O ağaç yeni dallar verir oysa
İnsanın üşümesi dinmez bu dünyada.
01.02.2010
Antalya/Gazipaşa/Ilıcaköyü
Kayıt Tarihi : 11.6.2013 18:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!