Dal Kırılır Yaprak Düşer Şiiri - Ahmet Ayaz

Dal kırılır yaprak düşer,
Ortada bir beden kalır.
Nefs kabarır gönül şişer,
Varlığını toprak alır.

İnsanoğlu şaşar, taşar,
Beş paraya esir olur.
Dünya için koşar, koşar;
Gömülünce bir sır olur.

Senelerin arkasında,
Kimliğimi bulamadım.
Şeytan işin şakasında,
Bir gün mutlu olamadım.

Ayaz’ım sen çok kırılma,
AkIbetin akla merak.
Hakk yolunda çok yorulma,
Belki yakın, belki ırak…