Dal İle Yaprağın Öyküsü Şiiri - Muharrem ...

Yol kenarındaydı yalnız bir ağaçtı
Dertliydi sevgiye, şefkate muhtaçtı

Dal yalnızlığı yaşıyordu bütün gün
Dal ağlıyordu ağaç ise çok üzgün

Üstünden koskoca zemheri geçmişti
Kış boyunca zangır zangır üşümüştü

Dert ortağı yoktu, içini dökecek
Her gün akşam olunca karanlık çökecek

Söyleyecekti bir yalnızlık türküsü
Dağları inletecekti yanık sesi

Çoban kestiğinden tırpanla dalları
Hayvanlar yemişti düşen yaprakları

Büyük dal hariç ağaç dalsız kalmıştı
Dal yapraksız, dal çirkindi, dal çıplaktı

Ağaç son dala baktı dal da ağaca
Bakıştılar sonra, acı bir kahkaha!

Yaradan onların haline acıdı
Bir bahar sabahı değişim başladı

Güneyden gelen lodos rüzgarı esti
Tomurcuk tomurcuktu dalların üstü

Bahar gelmişti ağaç ile dal için
Alasını yaşıyorlardı sevincin

Dal ile ağaç çığlık attı aniden
Tomurcuklar yaprakla doldu yeniden

Tek tek hayata açtılar gözlerini
Yaprak dalda geçirecekti ömrünü

İlkbahar ve yaz, yalnız iki mevsimlik
Her mevsim bir ömürdü, iki ömürlük

Lüks hayat onları bekliyordu hala
Yaprak göbek bağıyla tutundu dala

Yapraklar dala bağlandı dal yaprağa
Onları beslemek düşmüştü toprağa

Dala yuva yaptı iki kuş el ele
Yağmura karşı yaptılar mücadele

Çalışmanın karşılığı harıl harıl,
Yavruları var kuşların cıvıl cıvıl

Kuşlarla birlikte bahar böyle geçti
Yavrular büyüdü yuvasından uçtu

Tatlıydı ağacın kırmızı meyvesi
Kuşlara yetiyordu her bir tanesi

Havaların ısınmasıyla yaz geldi
Yaprağın gölgesi koyu ve güzeldi

Gölgesinde oturdu yoldan geçenler
Dinlendiler uzanıp ta uyuyanlar

Ağustos böceği dallar arasında
Konser verdi kusur yoktu sanatında

Sıkılmıştı yaprak şarkı dinlemekten
Ara sıra bahsederdi yürümekten

İsteğini dala iletmek istedi
Fırsat bulup ta dala söyleyemedi

Eylül gelmişti rüzgarlar esiyordu
Rüzgarı gören dal hiç konuşmuyordu

Dal çok iyi biliyordu hazin sonu
Uyumakla geçirmişti bütün günü

Olanlar oldu dal o gece uyurken
Yaprak esen deli rüzgarı izlerken

Hızla esen rüzgara dayanamadı
Yürüme aşkıyla toprağa atladı

Korkunç bir düşe uyandı dal o sabah
Bir anlamı kalmadı etmenin ah-vah

İki damla yaş süzüldü yanağından
Dalın ucunda kalan son yaprağından

Bir ömür ayrıldı yürüme aşkıyla
Rüzgarın yaptığı çok büyük katkıyla

Sararan yapraklar birlikte yürüdü
Hem de Hakka doğru, O ne yürüyüştü!