Dal Şiiri - Salih Abidin Pala

.Okyanus da sustu,
Gömüldü sessizliğe zaman;
bir pencere gökyüzü,
Bir esinti beklenen
Deniz,
Gökyüzü,
Mavilikler karıştı.

Bir kıpırtı düştü,
Yalnızlık,
Yapraklardan,yüreklere.
Pike yapan bir martı,
Menevşelikten;
Dağların yamaçlarına,
Dikti gözlerini;
Ak pak olmuş bulutlara.

Özlem sancılarına tutkun,
Bulutlardan inmeli;
Sığınaktaki yalnızlığa.

Koyaklarda beklenen kimdi,
Kim olmalıydı.
Olmadı.

Karanlık,
Sessizlik,
Suskunluk
sağır edici.

hazırdı dudaklar,
Bir fısıltı duyuldu,
Martı
kanat çırptı,
Göz etti,
Maviliklere.

Denizden gayri,
Konacak,
Bir dal olmalıydı.

28.07.2002 mersin