Okumak,onun da hayallerini süslüyordu
Vahşi köy yaşamında, yetişen bir genç kızın
Ki babası bir 'erkek evlat' asası
Tutuştururken o minicik ellerine
Çoktan başlamıştı yaşam kavgası...
Şehrin kollarında açıkk olsun, bahtın yıldızın...
Ders zilleri yetişti ellerinin nasırına
İsmi kazınırken Ticaret Lisesi masalarına
Daktilo sesleri karıştı, geleceğinin adına
Şimdilik sekreterlik düşleri giriyordu rüyalarına
Annesinde gül pembe mendil kızının düşleri.
Ansızın bir Aşk Fırtınası dallarını kopardı
Yeşil ağaçları, yerle bir eden hortumlar gibi...
Gökler unutturmazken, yağışa dönüşmeyen bulutları
Bir dizi yitikler, göz kırparken kapı aralıklarından
Bir türlü çözülür mü, o masum umut yumakları?
Ve çalışarak kırk Kıbrıs Lirası'na aldığı daktilo
Şeridine sıkışıp kalan; o koskocaman umutları...
Gün ağarırken, parlatır geceden kalan loşlukları
Bir zaman yelpazesi, indirir perde perde anıları
Bir PC ekranından doldurmaya çalışsak da
Bizimle sırdaş olan, kentsel yalnızlıkları
Yerini teknolojiye terk eden daktiloyu anlasak da
Doldurabilir miyiz; bizi terk etmeyen boşlukları...
Kayıt Tarihi : 12.11.2004 14:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bir dizi yitikler, göz kırparken kapı aralıklarından
Bir türlü çözülür mü, o masum umut yumakları?
Ve çalışarak kırk Kıbrıs Lirası'na aldığı daktilo
Şeridine sıkışıp kalan; o koskocaman umutları...
Burası Muhteşemdi doğrusu,Tebrik ediyorum şaireyi ,ayrıca bende Bakırköylüyüm Gülşen abla selamlar...
sağolasınız Gülşen Hanım...şiirsel ifadeleriniz belki sözcükler varmıştır yalnızlıklarının pencerelerini aralamıştır okuyanlar için...
Viyana'ya sevgiler:)
bu şiir beni alıp götürdü lise sıralarına. Ben ticaret lilsesi mezunuyum Lise birde daktilo dersimiz vardı ve öğretmenlerimiz bizden 10 parmak daktilo yazmamızı istiyordu. Bizler ise iki parmak ile yazıyorduk. Babam kamuda görev yapıyordu. oraya gidip daktilo pratiği yapmak istiyordum ama çok kalabalık bir iş yeri olduğu için orayada sık gidemiyordum. Daktilodan sınıfta kalacaktım. ama hiç beklemediğim bir umut ışığı doğdu ve Sevgili Dayım bana elde gezidirlen bir daktilo alıp göndermişti istanbuldan.
O daktilom hala evde ve ben ona baktıkça geçmişte yaşadıklarımı asla ama asla unutmam. Sonuçta 10 parmak daktilo yazmayı öğrendim ve sınıfımı geçtim tabiki.
Teşekkür ediyorum sevgili dost bu güzel şirinizi ve yüreğinizi kutluyorum. Sevgiler yüreğimden yüreğinize.
TÜM YORUMLAR (3)