Şimdi bir daktilonun sesinde uyuklayan şiir kadar
yorgunum... Odamın en eski ve en kıdemli sandalyesinin
belirsiz zamanlarda gıcırdaması, diri
tutuyor umudumu... Ömrünü siyaha adamış bir
duvardan farksızım... Öylece susuyorum; fakat
gölgemi de kimselerden eksik etmiyorum. Canım
sağ olsun...
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta