Daimi İkâmet Şiiri - Turan Yükseloğlu

Daimi ikâmetgah kabristandayım…
Kabristan dğil, sanki gülistandayım.
Al bayraklı, taşı eşarplı, üstü çiçekli,
Kimileri kimsesizmiş, farkındayım.
Kimi genç, kimi şehit, kimi emekli,
Baş taşlarında tarihler, özlükleri,
Neler, neler yazmışlar üzdükleri…
Kader birliği yapmışlar taşlı köyde,
Aralarında kavga, dedikodu yok…
Vefalı topakla sarılmış yatar öyle.
Ekmek su da istemez, toprakla tok.
Ara sıra ziyaretçileri gelir, anarlar,
Kulağıma yakından gelen maniler,
Duyulmamış, bestelenmemiş sözler,
Ama insanı ağlatacak kadar ezgiler,
Ciğeri yanmış, bağrına taş basmış;
Sevenleri belli ki; ölenlerini özler.