Daima Biri Çıktı Karşıma

Ne zaman kimseyi sevmeyeceğim dediğimde
Daima sevmeye biri çıktı karşıma
Ama kimse senin yerini tutamadı gönlümde
Kimse senin baktığın gibi bakmadı gözlerime
Sen; her baktığında içimi yakardın
Sen; her bir söz söylediğinde
Gönlümün bir yeri gülerdi
Gün geldi
Sen yine bir söz söyledin gözlerime bakarak
Fakat bu sefer gönlümün tamamı ağladı
Aşk insanın içine sığmaz derlerdi de inanmazdım
Ama gerçektende öyleymiş
Senin adını dağa, denize ya da taşa
Ne kadar söylesemde olmuyor
Yine de olmuyor
Her zaman o üç lafın geliyor aklıma
Kendine iyi bak deyişin geliyor aklıma
Ve gözümden hala anlayamadığım
Yağmur damlaları düşmeye başlıyor
O yağmur damlalarına hala adını koyamadım
Sevindiğinde yada üzüldüğünde
Gözünden yağmur damlaları düşmeye başlarmış
Benim sevinmeye yarar neyim kaldı ki
Demek ki her üzüldüğümde
Gözümden yağmurlar yağacak
Her seni düşündüğümde
Gözümden damlacıklar düşecek
Ve her seni unutmaya karar verdiğimde
Gönlümden adını koyamadığım
Bir şey içimden kopacak
Yine canım yanacak
Ve yine öyle bir ah çekeceğim ki
Herkez duyacak
Hani vücuduna bir mermi saplanırda
Çok kötü canın yanır ya
Aynı onun gibi
Sanki kalbimin tam ortasına
Bir hançer yada bir mermi saplamışlar
Gibi acıyor gönlüm
Seni unutmak harammış bana
Seni unutmadan yaşamak ise
Orası mechul işte...