Dahiliye koğuşunda,
Bir garip yatar dediler.
Ana yok, baba yok, Yar yok,
Çoluk çocuk desen ona keza
Hiç kimse yok.
Gittim, gördüm, konuştum.
Uzun bir hayat hikayesinde kendimi buldum.
Çaresizsen, çeresensin diyemedim,
Gözyaşımı silemedim.
Dahiliye koğuşunda bir garip
Bense belki ondan daha garip oldum.
İçinde amansız bir hastalık,
Yaşama dair yok ki bir ışık.
Yanlızların yanlızı,
Biçare insanı gördüm
O dahiliye koğuşunda ben bile kayboldum.
Yitik sevdaların üstüne,
Hangi hece dizilirki garibin üstüne,
Ben yanlızlığı,
Ben çaresizliği,
Ben yokluğu
Vede terkedilmişliği gördüm.
Ben o dahiliye koğuşunda
Yaşarken öldüm.
Melankoli.......08-02-2007
Gürsel PalKayıt Tarihi : 8.2.2007 12:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Klibi ekliyelim o zaman. Saygılar.
Sağlıkla kalınız.
Yüreğim sıkıştı sanki.. Ne zor olmalı yalnızlık hastaysan ve de muhtaçsan..
Saygılar Üstadım
Güçlüyden insanlıklarıyla değil, güçleriyle insanarı etrafında topladılar.
Güç kaybolunca hepsi kaybolup gitti.
Nereye? Diye sormayın.. Güçlülerin yanına.
İnsanlara, merhameti, şefkati, fedakarlığı ve iyiliği öğreten inançlar ortadan kalkınca sonuç bu oldu..
Etme bulma dünyası..
TÜM YORUMLAR (4)