Dâhi Şiiri - Mehmet Şerif Ekici

Anlamını yitirmiş acı misalidir
bu eski yansı
duyarsa aynalar görüntüsünün
geçmiş zamandaki izini
kırılır ki ayna
lanet ederek gider

durağan olanın beyninde somutu olmaz ki tülsünün
-olursa eski zaman geleneği-
tüm yeniklerin savunduğu psikolojiyi aslında o var etmişti (sahiplendiği ve yaşadığı ve yaşamak zorunda kaldığı ruh hali.yaşamadığı anları bile savunma kaprisi.ki bilmez yaşadığı anı.uzuvlarının çelişmesi,hiçbir zaman uzandığı şeyi alamaması.belki biraz varoluş biraz yokoluş olayı.nerde varolup nerde yok olması gerektiğini bilmemesi,kendini yaşama yakıştıramaması.kendi bedeninde bir ermişlik budalası)

çekilmiş bir yaşantı: kendi geniş alanından

hiç bir gerçeğe bandıramadığı kederi
sıradan biri gibi yaşamak korkusu sardığında
artık sıradandı...

kimse çekemezdi gerçi
genetiğinin aykırılığını sevdaya karşı
asi birine yüklenen
bütün bir kabile geleneği
onu ancak anlaşılmaz ve kötümser gösterebilirdi

yaşadığı özgüle has baladın bu son çırpınması
biraz doğu bir adım kıble boylamı-işte o zaman çıkacaktı ufkunun yanıbaşındalığı ve gözlerini kısmaktan vazgeçtiği an daha iyi görecektir bir adım ötesini-

ufka soğukkanlı gözlerle bakmayı öğrenmedikçe
göremeyecektir ayaklarının dibinde biten goncayı
yüreğinin büyüklüğüne eğildikçe
sırtında beliriveren hörgüçü
taşımak zorunda kaldı

formülize ettiğinden dolayı küçük sandığı evreninde
deve oldu ama reddetti
türüne has ayrıcalığı
örneğin vakarı

belki de dâhi idi

adımlarından anlaşılabiliyor
ne kadar ne olduğu
susmuş bir yalnızdır
görülebilen bedeninin ufuklarında
yaşasa da sussa da toplumsallığa dair bir şey var onda
baharı çoğul da yaşayabilir mesela

gözünde ancak çöle benzeyen
karanlık odasında gördüğü rüyalarında belirir ölüm
ölüm masalı evreni gibi kurgu
ufku gibi yanıbaşında
gözlerini kısıp ufka bakarken
burnunun dibindeki goncayı
ezmiştir kendisi

atalarının dininin vâdettiği cenetti reddetti
o bununla övünse de
yanar durur onun teninde
Bumblowskinin olasılık cehennemi

belki de dâhi idi

hükmü geçmiş günahları yaşamışlığından muzdarip
bir müçtehit muğlaklığına tansık
kovulma hatırına yaşadığını bilen
bir homo sapiens cenini
biyolojisinden artan toplumsallığı
biraz geçkin bir antik yunan sevgisi
ya için yahut kalkıp gidin, misafirperverliği
öylecelik ilmine mahir idi

belki de dâhi idi

(1994-1996 Burdur)