Dahası yok Şiiri - Dağlar Özügüç

Kar yağıyor
Elim kar altında
Tomurcuk kardelenleri arıyor
Kara dokundum biraz ılık gibi
Yüreklere dokunamazsın buz gibi
Akıl bir temiz nağme buldu
Yarısı yıpranmış bir fotografa
Bakıp bakıp iç çekerek ağlıyor
Nihavent yaklaşımlar da çaresiz
Masada okunmuş buruşturulmuş
Bir yanık hasret mektubu duruyor
Gönül hatıraların hayaliyle mest olmuş
Hicran yarası derindir zor geçiyor
Gittin ruhum karanlık kaldı
Gel artık geç olmadan
Güllerin güzeli vaktimiz geçiyor
Gözyaşı ustası gibisin dokunan ağlıyor
Bir dahası yok bu hayatın
Yaşadıklarımızın esiriyiz biz